zapowiadało się obiecująco: Trzaskalski, Ławronienko, historia trącąca starymi mistrzami kina. No i dupa. Fatalna reżyseria, Rosjanin błądzi po ekranie, sam nie wie co tam robi, jakoś nic nie wynika z tej historii, natrętny, oklepany symbolizm, białe prześcieradło jako symbol dziewictwa ;))) itd. Malownicze, wzniosłe kierowanie kamery, tylko po co??? Fabuła się rozpada na każdym kroku, ni to metafizyka ni to realizm, Trzaskalski nie zdudował pomostu między realnością bohaterów, a i " archetypami", na końcu pozbył się świętej dziwki Angeli, nie powiedział czy wskoczyła do jakiegoś tira i uciekła od mistrza czy co, ale przywiózł ją do Gdyni więc jednak żyje. Marnie Panie Trzaskalski, ale thx za Ediego.